O μονο(ανα)θεματικός Έλληνας…

Είμαστε μονο(ανα)θεματικός λαός, πως να το κάνουμε! Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά για να ισχυριστεί κάποιος ότι πρόκειται περί συμπτώσεως.

Θυμάμαι την εποχή της μπασκετικής Εθνικής Ελλάδας και του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1987… Όλη η Ελλάδα μιλούσε τότε για time out, jump ball, forward, τον Γκάλη και τον Γιαννάκη. Aργότερα, στις συλλήψεις των μελών της 17Ν, τα καφενεία έσφυζαν από κόσμο, που συζητούσε για θεωρίες συνομωσίας, για εξωτερικούς συνδέσμους και δάκτυλους. Όταν, δε, συνέβη το Ασιατικό τσουνάμι, καταλήξαμε (μέσα από τις καθημερινές μας αναλύσεις) στο ασφαλές συμπέρασμα ότι επίκειται οριστική βύθιση της Σαντορίνης και ξεκινήσαμε να ρίχνουμε κλεφτές ματιές στις ακρογιαλιές, μετρώντας καθημερινά τη στάθμη της θάλασσας του Παγασητικού κόλπου… Δεν συζητάω για τη χρυσή εποχή της κατάκτησης του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, αλλά και της πρωτιάς στη eurοvision… Είναι πολύ νωπό, για να χρίζει αναμόχλευσης και το ένα και το άλλο γεγονός…

Έτσι και σήμερα, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά! Το psi, τα spreads, o dow jones αλλά και η πιθανότητα παγκόσμιας ύφεσης, συνέπεια μιας επικείμενης κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, ο διαχωρισμός των ελλήνων πολιτικών -ανδρών και γυναικών- σε αυτούς που φορούν παντελόνια και στους άλλους, τους προδότες, είναι η καθημερινή μας trendy κουβεντούλα!

Από την άλλη, Η μεγάλη διάδοση και στην Ελλάδα των social media (βλέπε εγώ τώρα), έδωσε μιαν ακόμη διάσταση στις καθημερινές μας αναλύσεις. Τώρα, για να υποστηρίξουμε το ορθό της σκέψης μας, δεν αρκούμαστε μόνο σε μια απλή διατύπωση, αλλά προσκομίζουμε και ατράνταχτα «στοιχεία» που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο. Κάποιος, κάπου, κάποτε έγραψε μια ατάκα ή μια θεωρία, η οποία «κουμπώνει» στα πιστεύω μας, τόσο ώστε να βάζουμε αυτήν ως προμετωπίδα (την διαδικτυακή θεωρία δηλαδή) και να αρκούμαστε σε σχόλια τύπου: είδατε που σας τα έλεγα εγώ, αλλά δεν με πιστεύατε; Πάρτε τώρα την επιβεβαίωση… Δεν μας αφορά, αν αυτός ή αυτή δεν γράφει αυτά που γράφει με επιστημοσύνη, αλλά παρακινούμενος από άλλα, πιο προσωπικά κίνητρα κι ελατήρια. «Το είδα, κουμπώνει άρα το χρησιμοποιώ ως υπερασπιστικό υπέρ μου στοιχείο», είναι η -με λίγα λόγια- επιχειρηματο-λογική εξίσωση που όλοι -λίγο ως πολύ- έχουμε μπει στον πειρασμό να κάνουμε…

Προσωπικά, γι αυτά που συμβαίνουν γύρω μου δεν δύναμαι να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα! Κι αυτό γιατί, κανένας πιστεύω δεν έχει φροντίσει να με ενημερώσει με νηφαλιότητα για το τι με συμφέρει ως Έλληνα: «δραχμή ή ευρώ;». Η χρεοκοπία και η στάση πληρωμών ή η δύσκολη αλλά ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας μέσα από το κοινό νόμισμα;

Αν κι έχω καταλήξει σε κάποιο συμπέρασμα για τα παραπάνω ερωτήματα, αυτό προκύπτει –μόνο- από την ιδεολογική μου οπτική και τοποθέτηση πάνω στα πράγματα και σε καμιά περίπτωση δεν είναι απόσταγμα μιας σοβαρής και δημόσιας συζήτησης πάνω στο ζήτημα. Έτσι, αφού ακούω παντού για κρεμάλες, προδότες, τσιράκια, πρόβατα και άλλα πτηνά και κουτορνίθια, προτιμώ να ακολουθήσω το δύσκολο και φτωχό αύριο, παρά το εθνικά υπερήφανο αλλά αβέβαιο και ίσως καταστροφικό δραχμικό μέλλον που κάποιοι ευαγγελίζονται. Μπορεί να κάνω λάθος, όμως δεν φταίω εγώ γι’ αυτό, παρά αυτοί (οι υπέρμαχοι της οικονομικής, πολιτικής, κοινωνικής μοναξιάς και λάτρεις των ΟυγκοΤσαβικών μεθόδων άσκησης της εξουσίας) που δεν φρόντισαν να με πείσουν για το αντίθετο.

Τελικά, στην Ελλάδα φωνάζουμε πολύ! Όλοι μας το κάνουμε αυτό.

Δυστυχώς όμως δεν έχουμε μάθει ακόμη να συζητάμε. Να ακούμε και να μας ακούνε. Ίσως και να μην το μάθουμε ποτέ αυτό το σπορ που λέγεται «συζήτηση».

Έχουμε πολύ πρόχειρο το «ανάθεμα» στην κωλότσεπη του ακριβού μας «μαϊμού» τζιν και το ρίχνουμε ανά πάσα στιγμή και ώρα, με περισσή ευκολία! Έτσι! Αδιακρίτως και καμιά φορά και «για να σπάσουμε πλάκα». Διότι, κάπου, κάποτε, κάποιος μας είπε ότι έτσι ή κάπως έτσι (δεν θυμάται καλά) είναι τα πράγματα…http://www.kontranews.gr