4:21 μ.μ.
Pan-optis
1. Θέτετε υποψηφιότητα σε βουλευτικές εκλογές. Γιατί να σας εμπιστευθούμε;
Ναι, και για πρώτη φορά! Για να μην αφήσω άλλους να καθορίσουν το μέλλον μου. Γιατί θέλω με τις δυνάμεις μου να ανατρέψω τους μύθους, τους δογματισμούς και τις υπεκφυγές όλων όσων μας οδήγησαν στο τέλμα και τη χρεοκοπία. Γιατί δεν θα μπορούσα να μη δώσω ενεργά το παρών στην πιο σημαντική εκλογική αναμέτρηση των τελευταίων δεκαετιών. Γιατί θέλω να ενισχύσω το μέτωπο της κοινής λογικής, την συνέπεια τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητά της Ντόρας Μπακογιάννη. Σε μία εποχή δύσκολη για όλους μας, απαξίωσης των πολιτικών αλλά και των παραδοσιακών πολιτικών πρακτικών, διεκδικώ και προτρέπω τους γύρω μου και κυρίως του νέους της γενιάς μου για περισσότερη συμμετοχή στη διαμόρφωση μία νέας πραγματικότητας. Ζητώ την υποστήριξη των συμπολιτών μου για να διαμορφώσουμε μαζί τις προϋποθέσεις που θα μετατρέψουν την Ελλάδα από παράδειγμα προς αποφυγή σε παράδειγμα προς μίμηση για όλο τον κόσμο. Για να μπορέσουμε να δώσουμε στον τόπο μας περισσότερη φροντίδα, μεράκι, και αγάπη για κάθε τι κοινό που ανήκει σε όλους μας.
2. Πως απαντάτε στο ρεύμα απαξίωσης των πολιτικών;
Η αμφισβήτηση της διαχειριστικής ικανότητας της χρεοκοπημένης πολιτικής τάξης είναι εύλογη. Ωστόσο ο μηδενισμός οδηγεί στη...
συλλογική απαξίωση και την συλλογική απογοήτευση που ενισχύει τα άκρα, τους αρνητές της Δημοκρατίας και τους οπαδούς του κάθε είδους εξτρεμισμού. Η λύση που καλείται να δοθεί στα οξεία προβλήματα της χώρας, δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική. Γι αυτό στην τόσο κρίσιμη στιγμή που βιώνουμε, θα πρέπει να ψηφίσουμε μια θετική και όχι αρνητική επιλογή, αναζητώντας κόμματα και πολιτικούς που έχουν ένα σαφές και κοστολογημένο πρόγραμμα για την διάσωση και την αποκατάσταση της χώρας. Η μόνη δε, απάντηση στην γενικευμένη απαξίωση και την αποπολιτικοποίηση είναι η συμμετοχή και ο ρεαλιστικός προγραμματικός λόγος. Και μόνο η Δημοκρατική Συμμαχία κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.
3. Τι πιστεύετε πως πάει στραβά στη σύγχρονη Ελλάδα;
Αρκετά. Τα σημαντικότερα είναι η παντελής έλλειψη προγραμματισμού και η αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Η έλλειψη βούλησης, ο φόβος του πολιτικού κόστους και ο διάχυτος λαϊκισμός μας έφεραν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική αποσάθρωση. Φταίει η πολιτική υποκρισία των κομματικών επιδοτήσεων, τις οποίες αναδείξαμε και στηλιτεύσαμε. Φταίει το μεγάλο, σπάταλο διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος, που καλούμαστε όλοι εμείς που μας άλλαξε η κρίση να αλλάξουμε.
4. Αποτελούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ικανοποιητικό μέτρο κατά της παράνομης μετανάστευσης;
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, θα προτιμούσα τον όρο προσωρινής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών, δεν αποτελούν πανάκεια, αλλά θα πρέπει να θεωρηθεί μια αναγκαία προσωρινή λύση τόσο για το οξύ πρόβλημα αυτών των ανθρώπων, όσο και για την αποσυμφόρηση του κέντρου της Αθήνας και άλλων πόλεων της Ελλάδας και την αποκατάσταση της εικόνας ανθρωπιστικής κρίσης που έχει ταράξει τη ζωή των πολιτών σε πολλές γειτονιές της χώρας μας. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να γίνει, είναι η καταγραφή των παράνομων μεταναστών, έπειτα θα πρέπει να τους παρέχεται ιατροφαρμακευτική φροντίδα και να αξιοποιούνται τα προγράμματα της ΕΕ για τον επαναπατρισμό τους με όποιες χώρες υπάρχουν σχετικές συμφωνίες. Παράλληλα θα πρέπει να επιδιωχθεί μια συνολική αντιμετώπιση του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, με την αναθεώρηση της Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ στα νέα δεδομένα. Επίσης πρέπει επιτέλους η Τουρκία να σεβαστεί τις συμφωνίες επαναπατρισμού που έχει υπογράψει με την Ελλάδα, να μην μεταθέτει το πρόβλημά της στις δικές μας πλάτες και να δείξει έμπρακτα ότι σέβεται τις δεσμεύσεις της απέναντι στην Ευρώπη της οποίας θέλει να γίνει μέλος. Εδώ να προσθέσω την υποχρέωση της Τουρκίας να δημιουργήσει τους δικούς της χώρους προσωρινής φιλοξενίας παράνομων μεταναστών κοντά στα ελληνικά σύνορα, άλλη μία υποχρέωση που είχε κατά το παρελθόν αναλάβει αλλά προτιμά να παραβλέπει η γειτονική μας χώρα.
5. Μεταξύ ισότητας ή ελευθερίας τι θα διαλέγατε;
Η ισότητα και η ελευθερία αποτελούν τα αξιακά βάθρα του σύγχρονου Δυτικού πολιτισμού, από τον Διαφωτισμό μέχρι σήμερα. Στην ισότητα και την ελευθερία βασίζεται η πρωτοφανής ανάπτυξη της Δύσης, ο καπιταλισμός, η επιστημονική πρόοδος και η κοινωνική απελευθέρωση. Βέβαια, αν πρόκειται να διαλέξω ανάμεσα στην επιβεβλημένη ισότητα που μπορεί να οδηγήσει και στην ισοπέδωση και την ατομική ελευθερία, προτιμώ την Ελευθερία.
6. Ευρώ ή δραχμή;
Η Ελλάδα μόνο και μόνο επειδή αποτελεί μέλος της οικογένειας του Ευρώ, απέφυγε την ολική κατάρρευση, την ανεξέλεγκτη στάση πληρωμών και το ολοκληρωτικό κοινωνικό χάος. Η Αργεντινή το 2001 αναγκάστηκε μονομερώς να «κουρέψει» το 40% του χρέους της και σχεδόν έγινε επανάσταση. Η Ελλάδα κούρεψε 53% του χρέους της μέσα στο Ευρώ, μη σταματώντας ούτε στιγμή να πληρώνει τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις της. Οι εραστές της δραχμής όπου και αν κρύβονται, να μην ξεχνάνε ότι το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας δεν είναι το ισχυρό μας νόμισμα ούτε η αιτία που δεν είμαστε ανταγωνιστικοί. Και όταν είχαμε στη δραχμή πάλι δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί, οδηγούμασταν συνεχώς σε υποτιμήσεις και διολισθήσεις, δαπανούσαμε τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα για να κρατήσουμε το νόμισμά μας ζωντανό, ενώ ο πληθωρισμός κάλπαζε μαζί με τις τιμές στα ράφια και η εγχώρια παραγωγή έβαινε συνεχώς μειούμενη σε ένα κόσμο που άλλαζε μέσα στον οποίο όμως εμείς επιμέναμε να αντιστεκόμαστε σθεναρά!
Σίγουρα πάντως και το ευρώ, ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα, μία δεκαετία μετά την κυκλοφορία του, έχει τις αδυναμίες του και αυτό έχει να κάνει και με τον τρόπο που δημιουργήθηκε και το γεγονός ότι δε βασίστηκε σε μία ουσιαστικά περισσότερη ενωμένη πολιτικά Ευρώπη. Θα πρόσθετα ακόμη ότι η νομισματική πολιτική της ευρωζώνης οφείλει να μην εξυπηρετεί συγκεκριμένες οικονομίες αλλά να «συγχρονίζεται» με τις οικονομίες όλων των κρατών μελών της, οι οποίες οφείλουν να μην παρεκκλίνουν από τους στόχους τους και να τηρούν τις υποχρεώσεις τους, ώστε το ενιαίο μας νόμισμα να αποτελεί βασικό εργαλείο σταθερότητας, προόδου και ανάπτυξης για κάθε κράτος μέλος της και την Ευρώπη συνολικά.
7. Γιατί να πληρώνω με τους φόρους μου την επαγγελματική αποκατάσταση όσων επιλέγουν να σπουδάσουν στην ανώτατη εκπαίδευση;
Εμείς, ως Δημοκρατική Συμμαχία έχουμε παρουσιάσει το λιγότερο επιβαρυντικό για τον φορολογούμενο πρόγραμμα Παιδείας, προκρίνοντας τη ριζική αλλαγή του τρόπου χρηματοδότησης της εκπαίδευσης, με εισαγωγή του συστήματος των κουπονιών. Αντί δηλαδή να δίνει το κράτος στα ιδρύματα το ποσό που αναλογεί στις εκπαιδευτικές δαπάνες κάθε μαθητή, φοιτητή ή σπουδαστή, δίνει το ποσό αυτό κατ’ ευθείαν στους γονείς (εφόσον πρόκειται για μαθητές) και στον ίδιο τον φοιτητή ή σπουδαστή, που θα μπορεί να το διαθέσει σε όποιο ίδρυμα επιλέγει, δημόσιο ή ιδιωτικό. Το κράτος εγγυάται το εξεταστικό σύστημα, την αξιολόγηση όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των εκπαιδευτικών από ανεξάρτητες αρχές, την αποδοχή όλων των μαθητών που το επιθυμούν σε όποιο σχολείο της ευρύτερης περιοχής που κατοικούν επιθυμούν, την ειδική αυξημένη επιδότηση σχολείων σε ορεινές και νησιωτικές περιοχές και των μαθητών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες.
Τα κουπόνια εκπαίδευσης είναι ένα μέτρο που το είχε εισηγηθεί ο φιλελεύθερος Μίλτον Φρήντμαν και εφαρμόζεται τόσο στη -γνωστή για το διευρυμένο κοινωνικό κράτος της- Σουηδία, όσο και σε ορισμένες Αμερικανικές πολιτείες. Με αυτό τον τρόπο μεταφέρεται η ευθύνη της δαπάνης της εκπαίδευσης στους άμεσα ενδιαφερόμενους συντελεστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας και υπάρχει και η ελεύθερη δυνατότητα επιλογής ,με τον ανταγωνισμό να λειτουργεί ωφέλημα για όλους.
8. Πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ναι;
Εξαρτάται ποιά εννοούμε «δικά μας». Αν θεωρούμε την κρατικίστικη νοοτροπία, την απαξίωση της αριστείας, το βόλεμα και την αντίληψη ότι θα βγάζουμε εύκολα χρήματα χωρίς να παράγουμε τίποτα και να δημιουργούμε χρέη αντί για πλούτο, καλύτερα να μην γίνουν ποτέ πάλι «δικά μας». Αν εννοούμε την ελληνική αυτενέργεια, το επιχειρηματικό μας «δαιμόνιο», την όψη μιας Ελλάδας που καινοτομεί και δουλεύει, που έχει αλλάξει και πλέον αλλάζει και το κράτος, τότε ναι, μπορούμε να ανακτήσουμε αυτά μας τα χαρακτηριστικά.
9. Απολύσεις στο δημόσιο. Ποιά η θέση σας;
Για μένα απολύσεις στο δημόσιο είτε απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι το ίδιο τραγικό πράγμα. Είμαι έτοιμος να παλέψω για να μην χάσει κανείς άνθρωπος τη δουλειά του αρκεί να είναι χρήσιμος και παραγωγικός όπου και αν βρίσκεται. Η εργασία είναι ιερή και η λύση δεν μπορεί να είναι ένα απλό τσιτάτο-διαταγή πχ να απολυθούν 300.000 άνθρωποι οριζόντια από το δημόσιο. Και πάντως δεν μπορούν να μην μας συγκινούν και να μην μας προβληματίζουν βαθύτατα οι εκατοντάδες χιλιάδες απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα που για πολλούς αποτελούν παιδιά ενός κατώτερου θεού. Και πάντως δεν μπορεί να είναι αναφαίρετο δικαίωμα για κάποιους να μην απολυθούν ποτέ από τη δουλειά τους, ενώ για άλλους η απόλυση να είναι καθημερινό ενδεχόμενο στη ζωή τους.
Προσωπικά πιστεύω ότι σε μία σύγχρονη κοινωνία και ο ιδιωτικός αλλά και ο δημόσιος τομέας οφείλουν να λειτουργούν ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Και εννοώ όταν ένας εργαζόμενος δουλεύει πχ στο δημόσιο εάν εντοπίσει μία ευκαιρία στον ιδιωτικό τομέα ενδεχομένως με περισσότερο χρήματα κλπ να μπορεί να φύγει από το δημόσιο και να πάει στον ιδιωτικό τομέα ή και αντίστροφα. Δεν μπορώ να καταλάβω πως κάποιος νέος σήμερα που μπαίνει στο δημόσιο γιατί βρίσκει μία θέση που τον ενδιαφέρει, να θέλει να δουλεύει στο δημόσιο για 30 – 35 χρόνια και ανεξαρτήτως της απόδοσής του ή των αναγκών του κράτους να παραμένει υπάλληλος για πάντα. Και ειλικρινά πιστεύω η κινητικότητα στελεχών μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, θα δώσει εμπειρίες, στελέχη τεχνογνωσία και δημιουργικότητα και στους δύο χώρους. Και αυτό απαιτεί αλλαγή στις δομές και πρωτίστως αλλαγή νοοτροπίας.
10. Ποιος ο ρόλος του κράτους στην αναπτυξιακή πορεία της χώρας;
Η οικονομική κρίση που έπληξε τη χώρα ήταν κυρίως κρίση του κρατικίστικου μοντέλου ανάπτυξης της Μεταπολίτευσης. Το μεγάλο κράτος επιχειρηματίας που λειτουργεί ως κομματικό λάφυρο και μέσο πολιτικής πατρωνίας ,που επεμβαίνει στρεβλωτικά στην αγορά και εμποδίζει με τη γραφειοκρατία του την επιχειρηματικότητα χρεοκόπησε, και γι αυτό οφείλει να αλλάξει. Σχηματικά, το κράτος χρειάζεται να είναι τόσο μεγάλο ώστε να προστατεύει αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη και τόσο μικρό και ευέλικτο ώστε να μην επιβαρύνει και παρεμποδίζει όλους τους υπόλοιπους. Γι αυτό ως Δημοκρατική Συμμαχία εισηγούμαστε την επιστροφή των οφειλόμενων 7 δις του Κράτους προς τον ιδιωτικό τομέα, τη συνολική αναδιοργάνωση του , με εκτεταμένη μεταφορά επιμέρους δραστηριοτήτων του κεντρικού κράτους στον ιδιωτικό τομέα (outsourcing) και κατάργηση μη αποτελεσματικών φορέων και οργανισμών, την πλήρη αποχή του από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα, και την πλήρη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ, που θα συνδέεται με την μελλοντική αξία των πωλούμενων περιουσιακών στοιχείων και ένα μέρος των εσόδων (π.χ. 25%) να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά σε δημόσιες επενδύσεις.
11. Η εντεινόμενη κοινωνική βία απειλεί τις ελευθερίες όλων μας. Τι προτείνετε;
Τα εντεινόμενα φαινόμενα κοινωνικής βίας και αυτοδικίας με πολιτικά κίνητρα αποτελούν τον σημαντικότερο κίνδυνο για την ποιότητα της Δημοκρατίας μας. Η Δημοκρατική Συμμαχία πέρα από την αυτονόητη καταδίκη τέτοιων φαινομένων, είχε προτείνει κοινοβουλευτικά την ρύθμιση του θεσμικού πλαισίου των διαδηλώσεων στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ώστε να μην αποτελούν την αφορμή επεισοδίων και να μη εμποδίζεται η εμπορική και τουριστική κίνηση της πιο διεθνώς προβεβλημένης περιοχής της χώρας.
12. Μοιρασθείτε μαζί μας ένα όνειρό σας.
Δεν έχω όνειρα μακρινά. Τα πράγματα θέλω να γίνονται γρήγορα και άμεσα πριν τα όνειρα τα ξεφτίσει η ιστορία! Και αυτό για να γίνει θέλει κόπο, συμμετοχή, επιμονή, ομαδικό πνεύμα, πίστη για να βελτιώσουμε τις ζωές όλων μας. Θέλει περισσότερο αγάπη για τα κοινά και λιγότερο αγωνία για την ιδιωτική μας σφαίρα. Θέλει να είμαστε πολλοί και να ανακαλύπτουμε ευκαιρίες συμμετοχής και να μην παραδινόμαστε στη στείρα κριτική. Θέλει πολιτική, πολιτικούς και πολίτες με περισσότερη φαντασία, έμπνευση και αποφασιστικότητα!
Θέλω στο άμεσο μέλλον να βλέπω νέους άξιους ταλαντούχους απ’ όλο τον κόσμο να έρχονται στην Ελλάδα όχι μόνο για να διασκεδάσουν, αλλά να σπουδάσουν, να δουλέψουν και να επενδύσουν. Θέλω άμεσα τώρα να μην βλέπω ανθρώπους ηλικιωμένους χωρίς αξιοπρέπεια να περιφέρονται στους δρόμους και γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους χωρίς κολατσιό στα σχολεία. Αυτά θέλω, γι’ αυτό σας χρειάζομαι και σας ζητώ να βοηθήσουμε ώστε να γίνουν τώρα!
http://atithasos.blogspot.com
Αναρτήσεις
