Σφίξανε τα πράγματα

Αυτό που ξεκάθαρα προκύπτειείναι ότι, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, θέτοντας σε απόλυτη προτεραιότητα τηνδική του επιβίωση, -με την προσπάθεια διατήρησης ερεισμάτων στο εσωτερικόμέτωπο και την μεθοδική προετοιμασία των εχθρών, στους οποίους θα επιχειρήσεινα επιρρίψει την ευθύνη μετά την πτώση της χώρας-, υπονόμευσε καταλυτικά τηνόποια αποτελεσματικότητα των προσπαθειών σωτηρίας. Και, ακυρώνοντας τα όποιαθετικά στοιχεία του περίφημου μνημονίου, άφησε διαθέσιμα στον συγχυτικό δημόσιοδιάλογο μόνο τα σημεία εκείνα που είχε φροντίσει η ίδια έγκαιρα ναδαιμονοποιήσει.

Ερμιππος

του Λεωνίδα Καστανά

Τώρα που σφίξανε τα πράγματα και καταλάβαμε όλοι πως οιδανειστές δεν μας εμπιστεύονται, άρχισαν τα "δράματα". Σιβυλλικά ερωτήματατου style «μαςσπρώχνουν στη χρεοκοπία;» οργισμένες διαπιστώσεις του style Ταλιμπάν οκύριος Σόιμπλε ή μοιρολατρικές αιχμές για καψώνια . Τώρασυνειδητοποιούμε ότι τα κόλπα τέλειωσαν;

Το πολιτικό σύστημα και οι συνεργάτες του θα πρέπει ναβάλουν βαθιά το μαχαίρι στις σάρκες τους και να αρχίσουν να κόβουν, αν θέλουννα βλέπουν το χρώμα του δανεικού χρήματος. Μπορούμε να βάζουμε φωτιά στο κέντροτης πόλης και να την αφήνουμε να καίει μέχρι να εμπεδώσουν οι ξένοι ότι δεναντέχουμε άλλο, ότι ο λαός ξεσηκώθηκε κλπ, αλλά τα «καθάρματα» οι Γερμανοί δενμασάνε.

Όσοι νόμιζαν ότι στην ψηφοφορία της 12^ης Φλεβάρηπαίζονταν όλα, γελάστηκαν. Μια απόφαση της ελληνικής βουλής με οποιοδήποτε σκορδεν έχει και πολύ σημασία. Έχουμε τόσες και με ισχυρότερες ψηφοφορίες. Και τιέγινε; Ο εκάστοτε κυβερνητικός μηχανισμός που θα αναλάβει να υλοποιήσει τιςσυμφωνίες εκλέγεται, οι εκλογέςπλησιάζουν και το κράτος των πελατών έχει βγάλει νύχια και δόντια. Ποιοςτολμάει να ανοίξει το κλειστό γκέτο των μεταφορών μπας και πέσει το κόστοςτους, ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και τη γλιτώσουν έτσι οι κατώτατοι μισθοί; Τοένα σημαίνει ότι χάνω ψηφοφόρους και το άλλο ότι τα θετικά του ανοίγματος θααργήσουν να φανούν. Και που θα πάνε οι ψήφοι; Μα υπάρχουν αριστερά κόμματα πουκρυμμένα πίσω από την κρίση στηρίζουν όλα αυτά που μας γκρεμίζουν και είναιπρόθυμα να πάρουν στις αγκάλες τους τον κάθε δυσαρεστημένο πελάτη που έχει δίκιοή άδικο. Γι αυτά ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.

Η μείωση τωνκατώτατων μισθών ήταν σκληρό φάουλ με αυτογκόλ. Η αξία τους στην αύξηση τουανταγωνισμού αμφισβητείται από ανθρώπουςτης αγοράς. Αλλά και αυτό να μην ισχύει, είναι μέτρο άδικο γιατί καταδικάζει σελιμοκτονία φτωχούς ανθρώπους, άνεργους και κυρίως νέους outsiders. Οι μισθοί πέφτουν, αλλά οι τιμές είναι ακόμα πολύ υψηλές. Αν τοκράτος αναλάμβανε να τους δίνει τη διαφορά θα ήταν αλλιώς. Αν αύξανε τηδιάρκεια του επιδόματος ανεργίας θα ήταν κάτι. Αν πρέπει να ενισχυθεί ηανταγωνιστικότητα, μειώστε το ΦΠΑ, τους φορολογικούς συντελεστές, τα δημοτικάτέλη, τα κόστη των μεταφορών κλπ. Χαμηλώστετους insiders, αφήστε να ζήσουν οι outsiders.

Το άδικο μέτρο, ενίσχυσε τη ρητορική των αντιμνημονιακών, οιπερισσότεροι εκ των οποίων φυσικά και δεν νοιάζονται για το μεροκάματο τωνεκτός, αλλά για τα επιδόματα των εντός. Για τα συμφέροντα των στρωμάτων πουεκπροσωπούν, αλλά και των στελεχών τους που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα των insiders. Μείωσε όμως και τηνπολιτική δυναμική του μεταρρυθμιστικού ρεύματος. Σήμερα κανένα κόμμα πια δενμιλάει για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις. Ούτεαυτό που ιδρύθηκε με αρχικό σκοπό να αγωνιστεί γι’ αυτές. Κανείς μεγάλος παίκτης δεν πρότεινεισοδύναμα. Το γιατί, είναι προφανές. Οι περισσότερες από τις αναγκαίεςμεταρρυθμίσεις είναι μέσα στο μνημόνιο 2. Και αυτό περιλαμβάνει και άδικαμέτρα. Συνεπώς, απορρίπτεται συλλήβδην γιατί στη χώρα αυτή ποιος τολμά να φέρειαντιρρήσεις στον εξαγριωμένο όχλο, να αναδείξει τις λεπτομέρειες, τα συν και ταπλην. Ποιος τολμά να προτείνει πολιτικές περικοπών του σπάταλου κράτους ήφορολόγησης των ελεύθερων επαγγελματιών και της εκκλησίας, ή έλεγχο τηςκρατικοδίαιτης και διεφθαρμένης επιχειρηματικότητας; Το ένα θα ενοχλεί τηνΑΔΕΔΥ, το άλλο τον ΣΥΡΙΖΑ, το τρίτο τους καναλάρχες ή το ΣΕΒ.

Οι δανειστές κατάλαβαν πλέον ότι σκοπεύουν να δώσουν ταλεφτά τους σε αφερέγγυους πολιτικούς και σε άρρωστους μηχανισμούς. Σε ένασύστημα που στην πλειοψηφία του δεν θέλει να διασωθεί κάνοντας τις αναγκαίεςθυσίες με δίκαια κριτήρια. Αλλά ακόμα και αν θέλει δεν μπορεί, λόγω ανικανότηταςτων ηγετικών του ομάδων . Αντίθετα, η Ευρώπη δείχνει ανυποχώρητη ( προς το παρόν)διάθεση να βοηθήσει την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας υπό δύο όρους: Πρώτον,να έχει τον πλήρη έλεγχο της διάθεσης και αξιοποίησης των κοινοτικών πόρων.Δεύτερον, να προχωρήσει η χώρα στις 63 μεταρρυθμίσεις που επιβάλει το νέο μνημόνιο2. Και πράττει ορθά και είναι προς τοσυμφέρον μας. Ευτυχώς που δεν είναι προς το συμφέρον του πολιτικού συστήματοςπου διαφεντεύει τον τόπο.

Μετά τον Α. Σαμαρά και ο Φ. Κουβέληςμιλά για επαναδιαπραγμάτευση. Τα δύο πρώτα στις δημοσκοπήσεις κόμματα φαίνονταιότι δεν συμφωνούν με τα συμφωνηθέντα. Ο ΛΑΟΣ έφυγε από την κυβέρνηση μήπως καιδει τα ποσοστά του να αυξάνονται. ΤοΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει και η σταλινική Αριστερά σαλπίζει για την έξοδο από την ΕΖκαι την είσοδο στο χάος. Η ρητορεία της επαναδιαπραγμάτευσης μπορείνα δίνει φρούδες ελπίδες στο λαό, αλλά επιτείνει το κλίμα αβεβαιότητας καιαναβάλει την έναρξη των προσπαθειών που θα βγάλουν τη χώρα από το αδιέξοδο.Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα ισχύσει.Μέτρα ανακοινώνονται και μετά αναβάλλονται, οχυρά της αμαρτίας, όπως η ΕΡΤ,διασώζονται, ενισχύοντας τον αγώνα και των άλλων προς την εξαίρεση. Αλλά και ταόσα δρομολογούνται με υπουργικές αποφάσεις, ποιος σας είπε ότι είναι δυνατό ναυλοποιηθούν, όταν ο δαιδαλώδης κρατικός μηχανισμός είναι απρόθυμος και οέλεγχος ανύπαρκτος.

Αντιθέτως, αν η χώρα έδειχνεότι είχε την πολιτική βούληση να αλλάξει πραγματικά και έκανε βήματα τολμηρά,θα μπορούσε να διαπραγματευθεί τις αδικίες και τις αστοχίες του μνημονίου καινα αλλάξει κάποιες παραμέτρους, καθοδόν.Αλήθεια, αν όλα είναι ανοικτά και υπό διαπραγμάτευση, ποιος ιδιώτης θααποφασίσει να επενδύσει στη χώρα μας; Με ποιο σχέδιο θα γίνουν οι δημόσιεςεπενδύσεις και που θα καταλήξουν τα κονδύλια; Όσα δις και αν πέσουν τώρα στηναγορά, με αυτό το κλίμα, θα εξαφανιστούν χωρίς μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα. Καιστο φινάλε, δεν μας είπαν, σε ποιες από τις 63 μεταρρυθμίσεις, που επιβάλει τομνημόνιο 2, συμφωνούν και σε ποιες διαφωνούν, όσοι είναι υπεύθυνοι καινοιάζονται πραγματικά για την τύχη της χώρας.

Το παρόν κλίμα δεν βοηθά στην εκκίνηση μιας νέας συλλογικήςπροσπάθειας. Βοηθά όμως 100 λουλούδια της χρεοκοπίας ν’ ανθήσουν. Τουςδραχμολάγνους κάθε κατηγορίας να εντείνουν τις προσπάθειές εξόδου από την ΕΖ,τους αντιμεταρρυθμιστές και οιονεί μεταρρυθμιστές να σπεκουλάρουν πάνω στηναδικία, ώστε να μην αλλάξει τίποτα και την «φιλοπόλεμη αριστερά» να χαλάει την πόλη σκορπίζοντας λίγη από τηνάπειρη θανατίλα που έχει βαθιά στα φυλλοκάρδια της.

Μάλλον δεν πάμε πουθενά. Τα ασθενή δείγματα ελπίδας γρήγορακαλύπτονται από σύννεφα απελπισίας και αντιστρόφως. Ταλαντευόμαστε μεταξύ μιαχρεοκοπίας εντός ή εκτός του Ευρώ. Αλλά χρεοκοπίας. Η Ελλάδα δεν θέλει νααλλάξει. Θέλει να πεθάνει έτσι. Θα συνεχίσουμε τη μάχη διάσωσης και που ξέρεις;Κάποτε νικούν και τα outsiders.http://mhmadas.blogspot.com