“Αιώνιες” αναμνήσεις ενός πιτσιρικά

“Αιώνιες” αναμνήσεις ενός πιτσιρικά:

Θυμάμαι τα πρώτα μου αιώνια ντέρμπι να με ντύνει ο πατέρας μου στα κατακόκκινα και να παίρνουμε από νωρίς θέση στο τσιμεντένιο Καραΐσκάκη και να…

Γράψτε λάθος. Πάμε πάλι από την αρχή.

Μεγαλωμένος σε… παναθηναϊκή οικογένεια, δεν είχα και πολλές επιλογές ως πιτσιρικάς για να παρακολουθήσω τον αγαπημένο μου Ολυμπιακό σε αιώνιο ντέρμπι: Έπρεπε να κάτσω στην κερκίδα του ”εχθρού” μαζί με τον πράσινο μεγαλύτερο αδελφό μου και τον ακόμα πιο πράσινο πατέρα μου!

Και κάπως έτσι παρακολουθούσα μικρός τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες:

Να κοιτάω απέναντι την ερυθρόλευκη κερκίδα, να κλείνω τα μάτια και να βρίσκομαι εκεί. Να μπαίνει ο Ολυμπιακός για προθέρμανση και να σφίγγω τις γροθιές μου λέγοντας από μέσα μου “Πάμε ρε Θρύλε“. Και ταυτόχρονα να κοιτάω τρομαγμένος αριστερά και δεξιά μήπως κάποιος έχει διαβάσει την σκέψη μου. Αλλά αυτοί ήταν αλαφιασμένοι: “Ολυμπι-Ολυμπι-Ολυμπιακέ ομάδα ομαδάρα σας, γ…“. Και αφού κανείς δεν μου έδινα σημασία μέσα στο χαμό, έπαιρνα θάρρος και σιγοψιθύριζα: “…ομάδα, ομαδάρα μου… μεγάλη μου αγάπη…“.

Ώσπου ερχόταν η μαγική, η ιερή στιγμή. Ένα μοναδικό παιδικό και ταυτόχρονα οπαδικό συναίσθημα: Να βάζει γκολ η ομάδα σου και εσύ να βρίσκεσαι στον ”εχθρό”. Και εκεί που οι πράσινοι γύρω σου φώναζαν… ξαφνικά σιωπή, βουβαμάρα. Και μια βοή απέναντι να σου χαϊδεύει τα αυτιά και να μπαίνει στο μυαλό σου σαν την πιο γλυκιά μελωδία που έχεις ακούσει ποτέ: “Γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ“.

Τώρα για το πώς ένιωθα όταν σκόραρε ο Παναθηναϊκός; Το δικό μου μνημονικό είναι εκπαιδευμένο να κρατάει από την πορεία της ζωής μου μόνο τις όμορφες στιγμές…

Και μια από αυτές έμεινε χαραγμένη και στο φακό. Μεσημέρι Τετάρτης 5/1/1994 και έχω πάρει την θέση μου στην πράσινη κερκίδα έχοντας στο χέρι μια φωτογραφική μηχανή. Και όταν ο Χρήστος Καλαντζής στο 45′ σκοράρει και τρέχει με τους συμπαίκτες του στην κόκκινη εξέδρα, δεν διστάζω στιγμή. Την “οπλίζω” και…

…

Αφορμή για το παραπάνω κείμενο, ένας διαγωνισμός στο Sport24.gr ο οποίος ζητάει την “αιώνια” ιστορία μας. Φυσικά και δεν συμμετέχω στον διαγωνισμό. Απλά ήθελα να μοιραστώ τις αναμνήσεις μου και στο ψηφιακό μου σπίτι…

Καλοδεχούμενες και οι δικές σας στα σχόλια!

…