το τέλος της μονολιθικής πολιτικής και η ηθική της παράταξης

το τέλος της μονολιθικής πολιτικής και η ηθική της παράταξης:

Προσπαθώντας να κατανοήσω, εκτός απο το προφανές, την πολιτική κρίση στην χώρα, κατέληξα σε δυο συμπεράσματα.

Την μονολιθική πολιτική που ασκούσαν τα κόμματα από την μεταπολίτευση και μετά και την λογική της παραταξιακής ηθικής και κυρίως της κομματικής πειθαρχίας.

Η μονολιθική πολιτική, οδήγησε μαθηματικά όλα τα κόμματα στην παγίωση πρακτικών και πολιτικού λόγου στείρου και παρωχημένου και τα άφησε εκτός των σύγχρονων πολιτικών ρευμάτων. Αυτό με την σειρά του, έκανε τον σκεπτόμενο ψηφοφόρο να τα απαξιώσει και να στραφεί σε μια « απολιτική νιρβάνα».

Ολοι αυτοί που έμειναν κοντά στα κόμματα διαμόρφωσαν δυο τάξεις στην συνέχεια. Τους κομματικούς ακολούθους (κομματικός στρατός) που ζητούσε και λάμβανε μικρά προνόμια, συνηθως εργασιακά / συνδικαλιστικά και την ελίτ που ίδρυε μικρούς προσωπικούς στρατούς και δρούσε με απόλυτο προσωπικό συμφέρον.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύχθηκε και άνθησε η παραταξιακή ηθική... δηλαδή: δεν κρίνω, δεν διαλέγομαι, δεν αμφισβητώ, ακολουθώ πειθήνια οτι λέει ο αρχηγός...

η συνέχεια την Τρίτη... αν θέλετε αφήστε τα σχόλια και τις απόψεις σας... για να αρχίσουμε την συζήτηση.

Permalink

| Leave a comment »